بركات وجودي امام غايب عليه السلام

هشتم: بهره‌مندي از دعا و استغفار حضرت (عليه السلام)

يکي ديگر از برکات وجودي حضرت، بهره‌مندي مؤمنين از دعا و استغفار حضرت مي‌باشد. امام زمان (عليه السلام) همانند «پدري دلسوز و مادري مهربان»1 پيوسته به فکر مؤمنين بوده و رشد و تعالي آنان را از خداوند مي‌خواهد و آنان را مشمول دعاي خير خود مي‌نمايد.
عبدالله ابن أبان به امام علي بن موسي الرضا (عليه السلام) عرض مي‌کند که براي من و خانواده‌ام دعا کنيد. امام فرمودند: «آيا فکر مي‌کني من اين کار را انجام نمي‌دهم؟ به خدا قسم هر روز و شب اعمال شما بر ما عرضه مي‌شود.»2
آري هنگام عرضه‌ي اعمال بر امام زمان (عليه السلام) با ديدن اعمال خير در نامه‌ي مؤمن براي توفيق بيشتر او دعا و هنگام ديدن معصيت و کوتاهي براي او طلب مغفرت و هدايت مي‌نمايند و اين همان چيزي است که در دعاي ندبه از خداوند متعال مي‌خواهيم:
«؛ «خدايا نعمت بزرگ خشنودي حضرت را شامل حال ما گردان و مهرباني و رحمت و دعاي خير او را به ما عطا کن تا به رحمت گسترده‌ي تو و رستگاري در محضرت نايل گرديم.»
امام عصر (عليه السلام) باران رحمت الهي است و در همه حال بر كوير جان‌ها باريده و با دعاي خود سبزي و خرمي را براي شيعيان به ارمغان آورده است. آن سجّاده نشين آستان حضرت دوست دست‌هاي خواهش را گشوده و براي ما اين‌چنين خواسته است:
»؛3 «اي روشنايي نور، اي تدبير كننده‌ي كارها، اي زنده كننده‌ي مردگان، بر محمد و آل محمد درود فرست و براي من و شيعيانم در تنگناها گشايشي قرار ده. از غم و اندوه راه چاره‌اي باز كن و راه هدايت را بر ما وسعت بخش. راهي كه در آن گشايش ماست، به روي ما بگشا و آن‌چنان كه تو شايسته‌ي آن هستي با ما رفتار كن، اي كريم.»

پي نوشت ها:

 . کلينی، اصول کافی، ج 1، ص 200 .
 همان، ص 219، ح 4 .
 صافی گلپايگانی، منتخب الأثر، ص 658 .